Bob Domhof (1986):
‘Ik ben opgegroeid in een warm en veilig gezin en woon al jaren in Amsterdam. In 2009 heb ik de opleiding Maatschappelijk werk en dienstverlening voltooid. Tijdens mijn afstuderen werd ik aangenomen in de jeugdhulpverlening als straathoekwerker in de binnenstad van Amsterdam. Dit houdt in dat ik thuisloze en/of kansarme jongeren die een “straatleven” leiden actief en tactvol benader daar waar ik ze kan vinden, op hangplekken, in parken, op pleinen, in hun eigen leefomgeving en dergelijke. Als het is gelukt contact met ze te maken en hun vertrouwen te winnen, is het doel de jongeren weer een perspectief te bieden en ze te begeleiden naar zelfredzaamheid.
Naast dit veldwerk ben ik ook actief als trainer en geef ik sinds 2012 binnen de hulpverleningsorganisatie voor jeugdhulpverlening praktijktrainingen aan medewerkers. Tevens ben ik teamlid en vertrouwenspersoon binnen een ontwikkelingsorganisatie. Ik voel een sterke en oprechte betrokkenheid bij al mijn activiteiten. Ik heb me er altijd op toegelegd aandachtig te luisteren naar de mensen tussen wie ik verkeer en om door te vragen daar waar het zinvol is.
Mijn houding als hulpverlener en als coach is motiverend en prikkelend, maar ook open en speels. Ik vind het belangrijk dat mensen – op straat, maar ook in een trainingslokaal – zich op hun gemak en veilig voelen bij wat ik doe. Net als in mijn werk met de jongeren, streef ik er ook als coach naar iedereen het gevoel te geven dat diegene ertoe doet, en dat we door bewustwording veel van onszelf kunnen leren.’
Jeffry Supèr (1987):
‘Ik ben de zoon van een Turkse vader en een Nederlandse moeder, en ben opgegroeid in een echte Amsterdamse volksfamilie. In 2008 ben ik afgestudeerd als GGZ-agoog in de opleiding Pedagogiek.
Tijdens mijn studie heb ik werkervaring opgedaan als sociotherapeut. Ook ik kon direct na mijn afstuderen aan de slag in de jeugdhulpverlening als straathoekwerker in de binnenstad van Amsterdam. Net als Bob ben ik, naast mijn dagelijkse werk op straat, actief als trainer.
Mijn gezinssituatie was bepaald niet rustig en gemakkelijk. Dat het me desondanks gelukt is te komen waar ik ben, heeft gemaakt dat ik het een uitdaging vind om in mensen de daadkracht en het doorzettingsvermogen los te maken die hij of zij nodig heeft om tot verandering te komen.
Ik probeer tijdens onze trainingen de deelnemers te stimuleren om zelf hun handelen in verschillende werksituaties te overdenken en te beoordelen. Het daarna uitwisselen van ideeën en inzichten hierover kan je ertoe brengen om bij jezelf bepaalde ingesleten gedragspatronen te herkennen en te doorbreken. Een nieuwe, frisse kijk op wat je altijd als de enig mogelijke manier hebt gezien om je op te stellen in je werk, kan je helpen allerlei valkuilen op tijd te herkennen en die zelfs naar je hand te zetten.
Meer bewustzijn van het eigen ik en het rationeel werken vanuit zelfkennis – dat is mijn streven als hulpverlener en trainer.